Zostajemy wypisane do domu, mamusia jest przerażona dzieje się ze mną coś niepokojącego ale wszyscy prócz niej bagatelizują to.

Pani położna mówi, że to czkawka i odruch moro. Mama obejrzała wszystkie filmiki, jest pewna, że to jest coś innego. Pani pediatra mówi, że to refluks.  Poznaję położną zaleca podcięcie wędzidełek u chirurga. Mama nadal jest zaniepokojona, bo żadna z powyższych osób nie potrafiła odpowiedzieć na pytanie co ja takiego robię gdy nagle odchylam główkę, wywracam oczami oraz panicznie płaczę.

Podcinamy wędzidełko, było strasznie. Mama mnie trzymała a Pan chirurg przeciął błonkę, bardzo bolało. Po podcięciu wędzidełka brak poprawy. Jestem coraz bardziej słaba, mam napady co 30 minut cały czas, rodzice jeszcze nie wiedzą, że to napady padaczkowe. Czekamy na wizytę u neurologa. Moje postępy znikają, a wyniki krwi są coraz gorsze. Mam już trzy miesiące a jeszcze się nie uśmiecham.

Od trzech tygodni moja waga nie wzrasta. Babcia Aga bardzo się martwi, mama szuka, analizuje. Ze mną nie ma kontaktu, jestem jak w transie, to się nazywa stan padaczkowy, jestem w nim co chwila, jest strasznie. Wyniki krwii w POZ-cie wychodzą dramatycznie od razu jedziemy do szpitala. Krew zostaje pobrana ponownie już w prawidłowy sposób- wynik w normie, Objawy nie mijają jednak personel medyczny ich nie dostrzega.